صدای بدیع زاده در تاریخ موسیقی ایران بی نظیر بود

احمد ابراهیمی در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران، در سی و دومین سالروز درگذشت جواد بدیع زاده گفت: بدیع زاده هم خواننده توانمند و هم آهنگساز قابلی بود و به جز برخی ترانه های فکاهی که بعدها اجرا کرد آهنگ آثار جدی اش را خودش می ساخت.

این استاد و مدرس آواز در ادامه افزود: یادم می آید یک روز برای اجرای برنامه ای به رادیو رفته بودم که صدای استاد بنان را از یکی از استودیوها شنیدم؛ بنان بعد از مدتی از استودیو خارج شد و به من گفت دارم خزان عشق(شد خزان) بدیع زاده را برای اجرا تمرین می کنم، نظر تو در این باره چیست؟
وی ادامه داد: من با بی میلی به بنان گفتم خوب است. بنان پرسید به نظر می رسد زیاد از این موضوع راضی نیستی؟ گفتم طبیعی است؛ اولا که تن صدای شما دو نفر با هم بسیار متفاوت است و دوم اینکه این اثر را بدیع زاده در آلمان و با ارکستری ضبط کرده که هیچ ربع پرده ای به کار نبرده است.
ابراهیمی تصریح کرد: همین اتفاق باعث شد تا بنان پس از مدتی قید اجرای خزان عشق بدیع زاده را بزند. به هر حال بدیع زاده جنس صدای ویژه ای داشت که منحصر به خودش بود و ظرافت های خاص خودش را داشت که مردم با آن انس گرفته بودند.
این خواننده موسیقی ایرانی گفت: منزل بدیع زاده در شمیران بود و همیشه  با کمال انسانیت از اهالی موسیقی پذیرایی می کرد. داریوش رفیعی و پرویز یاحقی از جمله کسانی بودند که همواره جزء مهمان های ثابت بدیع زاده محسوب می شدند و  انس و الفت بسیاری با او داشتند.
وی تاکید کرد: متاسفانه در این روزگار دیگر شاهد صداهایی چون بدیع زاده نیستیم و اکثر خوانندگان جوان دچار تقلید شده اند. همین موضوع تا حدود زیادی بر روی دایره مخاطبان موسیقی ایرانی نیز تاثیر منفی گذاشته است.
سید جواد بدیع زاده از هنرمندان بزرگ عرصه موسیقی ایران در سال ۱۲۸۱ شمسی در تهران به دنیا آمد و در دی ماه سال ۱۳۵۸ در سن هفتاد و هشت سالگی، بر اثر دومین سکته مغزی، در تهران چشم از جهان فرو بست. از او صفحات و نوارهای بسیاری به جای مانده که از درخشان‌ترین آثار موسیقی ایران به حساب می آیند.